Eucharystia

“Eucharystia jest źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”

Eucharystia, Wieczerza Pańska, Komunia Święta, z greckiego εὐχαριστία (eucharistía), czyli „dziękczynienie”. Termin „komunia” pochodzi od łacińskiego communio (wspólnota) na pamiątkę ostatniego posiłku Chrystusa i przywołują „ucztę zaślubin Baranka” zapowiedzianą w Apokalipsie.Eucharystia wywodzi się od dziękczynienia złożonego Bogu Ojcu przez Jezusa podczas ostatniej wieczerzy. Jest to jeden z dwóch najważniejszych sakramentów (obok Chrztu stanowi tzw. sacramenta maiora, sakrament większy, w przeciwieństwie do pozostałych pięciu, zwanych sacramenta minora, sakrament mniejszy), na których wspiera się całe chrześcijaństwo.

Msza jest wspomnieniem tajemnic męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa i ich sakramentalnym uobecnieniem. Eucharystia ma wymiar ofiarny śmierci Chrystusa na krzyżu oraz jest jej uobecnieniem, a więc Ofiarą mającą przez łaskę zbawczy wpływ na świat. W praktyce mówi się o składaniu Ofiary Mszy św. w różnych intencjach, także za zmarłych, będących w czyśćcu. Nie jest ona jednak rozumiana przez Magisterium Kościoła katolickiego jako osobna, odrębna od Ofiary Chrystusa na Krzyżu, lecz jest przywołaniem i uczestnictwem w tej ostatniej. „Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną ofiarą”. Msza św. jest sakramentem paschalnym – Chrystus pozostawił „sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały”. A więc Eucharystia nie jest sprawowaniem samej tylko zbawczej śmierci Chrystusa, ale także Jego przejścia (gr. pascha) ze śmierci do życia w zmartwychwstaniu, gdzie Chrystus jest Barankiem paschalnym, sprawiającym wyzwolenie duchowe wiernych uczestniczących w celebracji. Wyzwoleni z niewoli grzechu, wierni stają się wolni, aby kochać. To jest najważniejsze przykazanie Chrystusa przekazane właśnie w trakcie pierwszej Eucharystii – Wieczerzy Pańskiej.

„A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim. Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym».
Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie; albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże».
Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.»” (Łk. 22, 14-20)